Stałe terminy chrztów w naszej parafii to 2 i 4 sobota miesiąca - sakrament chrztu poza Mszą św. oraz 2 i 4 niedzielę miesiąca na Mszy o godzinie 12:30.

Wymagane dokumenty do zgłoszenia chrztu dziecka:

-  Akt urodzenia dziecka,
-  Dokument zawierający pełne dane rodziców,
-  Dane rodziców chrzestnych,
-  Wyciąg z aktu ślubu kościelnego rodziców,
-  Zaświadczenie z parafii zamieszkania rodziców chrzestnych o praktykowaniu wiary.

Gdy twoje dziecko ma być ochrzczone w oparciu o "przygotowanie dla rodziców i chrzestnych do sakramentu chrztu dziecka"

Dobrzy rodzice z radością przyjmują wieść, że będą mieli dziecko, gdyż ono jest skarbem dla rodziców. Czas oczekiwania na nie jest najpiękniejszym okresem w życiu małżonków. Dziękują więc Bogu za dar życia, które dał w ich ręce. Wszystko, co teraz dzieje się w życiu przyszłych rodziców, ma wielki wpływ na kształtowanie się dziecka pod sercem matki.

W języku Kościoła matkę, która oczekuje potomstwa nazywamy błogosławioną, jest bowiem w stanie błogosławionym. Mąż teraz w szczególny sposób powinien okazać matce swojego dziecka pomoc, osłonić ją od stresów, być dla niej czułym, okazać jej radość, a nade wszystko dbać o jej zdrowie.

Po narodzinach dziecka w rozmowach wybierzcie dziecku imię i chrzestnych. Przy wyborze imienia pamiętajcie, aby dziecko miało patrona, co znaczy kogoś ze świętych, kto będzie się dzieckiem opiekował, bo będzie ono nosiło jego czy jej imię. Pamiętajcie również, iż dziecko na chrzcie otrzyma takie samo imię jakie będzie na akcie urodzenia.

Wybierając rodziców chrzestnych, miejcie na uwadze, aby byli to ludzie dojrzali w wierze (po bierzmowaniu). Jeśli są to osoby mieszkające na terenie innej parafii niż Wy, muszą uzyskać zaświadczenie od swojego proboszcza iż mogą nimi zostać. Rodzicami chrzestnymi nie mogą zostać osoby żyjące w związku cywilnym, lub żyjące ze sobą bez związku.

Przed chrztem, należy zgłosić w kancelarii chrzest dziecka. Trzeba przyjść z aktem urodzenia dziecka z Urzędu Stanu Cywilnego, podać dane personalne rodziców dziecka, datę i miejsce ich ślubu kościelnego. Jeśli nie ma ślubu kościelnego, należy porozmawiać z księdzem, dlaczego nie mogą go zawrzeć, czy to jest tylko zaniedbanie. W spokojnej rozmowie ksiądz pomoże uporządkować sprawy. Gorzej jest, jeśli rodzice mówią, że są niewierzący. Nie mogą więc podczas chrztu mówić w imieniu dziecka: Wierzę, Jestem świadomy obowiązku
wychowania dziecka w wierze..., dam mu przykład wiary słowem i postępowaniem.

Jeśli ksiądz przyjmujący zgłoszenie do chrztu, pomoże rozwiązać tę kwestię rodzice podczas chrztu dziecka nie mogą przystąpić do Komunii świętej. Większe wtedy są zobowiązania rodziców chrzestnych.

Akt chrztu podpisuje przynajmniej jedno z rodziców dziecka (mogą oboje) i oboje chrzestni. Jeśli chrzestni są daleko, należy ustalić termin, kiedy podpiszą akt chrztu.

W tygodniu przed chrztem dziecka, w dniu ustalonym przez parafię, rodzice i chrzestni biorą udział w przygotowaniu do chrztu. W programie tej godziny przygotowania winny być: modlitwa, przypomnienie katechizmowych wiadomości nauki o chrzcie, wyjaśnienie znaków z obrzędu chrztu, nabożeństwo pokutne i spowiedź, uzupełnienie dokumentów chrzcielnych.

Rodzice i chrzestni otrzymują w kancelarii kartki do spowiedzi. Jedni i drudzy winni być w stanie łaski, a więc bez grzechu ciężkiego, by podczas Mszy świętej chrzcielnej mogli przystąpić do Komunii świętej. Kartka podpisana przez spowiednika daje szafarzowi chrztu zewnętrzną pewność, że rodzice i chrzestni byli u spowiedzi. Resztę biorą rodzice i chrzestni na swoje sumienie. Zanim odpowiemy sobie na pytanie, dlaczego prosicie o chrzest swojego dziecka, przypomnijmy sobie kilka katechizmowych prawd.

Pan Jezus ustanowił dla Kościoła siedem sakramentów świętych. Kościołem jesteśmy my z Chrystusem i z Piotrem. Dla nas więc Pan Jezus ustanowił sakramenty święte. Co to znaczy: sakramenty? Są to święte znaki. Święte, bo ustanowił je Jezus. Jeśli znaki, to znaczy, że można i trzeba je zobaczyć. W każdym sakramencie jest znak i słowo. W sakramencie chrztu znakiem jest woda, polanie wodą, a słowem: Ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

Zaproszenie na chrzest

Dostrzegamy piękny zwyczaj, że rodzice zapraszają krewnych, przyjaciół, bliskich i znajomych na chrzest swojego dziecka. Zwyczaj ten jest godny pochwały, bo chrzest powinien być przeżyciem nie tylko dla najbliższej rodziny, ale i dla całej parafii.

Zanim odpowiemy sobie na pytanie, dlaczego prosicie o chrzest swojego dziecka, przypomnijmy sobie kilka katechizmowych prawd. Pan Jezus ustanowił dla Kościoła siedem sakramentów świętych. Kościołem jesteśmy my z Chrystusem i z Piotrem. Dla nas więc Pan Jezus ustanowił sakramenty święte.

Co to znaczy: sakramenty? Są to święte znaki. Święte, bo ustanowił je Jezus. Jeśli znaki, to znaczy, że można i trzeba je zobaczyć. W każdym sakramencie jest znak i słowo. W sakramencie chrztu znakiem jest woda, polanie wodą, a słowem:

Ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

Aby stał się sakrament, nie wystarczy magiczne wykonanie znaku i wypowiedzenie słów. Potrzebna, a nawet konieczna jest intencja przyjmującego chrzest. Nie można nikogo zmusić do chrztu. Gdy chrzcimy dziecko, tę intencję, wolę przyjęcia sakramentu chrztu wypowiadają rodzice i chrzestni.

Na pytanie udzielającego chrztu: Czy chcecie, aby Franciszek (Maria) był(a) ochrzczony (a) w wierze, którą przed chwilą wyznawaliście, rodzice i chrzestni odpowiadają: Chcemy!

Przez sakrament chrztu mamy zmazany grzech pierworodny, czyli grzech pierwszych rodziców, w którym przez ludzką naturę wszyscy uczestniczymy.

W sakramencie chrztu otrzymujemy pierwszą łaskę Bożą. Łaska jest życiem Bożym w nas. Życie fizyczne otrzymaliśmy od rodziców. Podlega ono wszystkim prawom materii ożywionej. Jest poczęte, rodzi się, rozwija, dojrzewa, starzeje i umiera. Z ziemi wzięte jest ciało człowieka i do ziemi wróci. Podczas chrztu udzielonego nam przez posługę Kościoła otrzymujemy łaskę, tchnienie, życie Boga: Ty jesteś moim dzieckiem, ja ciebie dziś zrodziłem. To Boże życie w nas jest nieśmiertelne, bo jesteśmy stworzeni do życia, a nie do śmierci. Jednak mogę zabić w sobie to święte, Boże życie przez ciężki grzech. Mówimy wtedy, że ktoś popełnił grzech śmiertelny. Jest to całkowite odwrócenie się od Boga: Nie będę Ci służył! Nie chcę z Tobą mieć nic wspólnego. Jeśli w takim stanie człowiek umiera, mówimy o piekle, wiecznym odrzuceniu. Nie Bóg potępia. To jest decyzja człowieka. Chrzest daje nam pierwszą łaskę. Pokuta, a w nadzwyczajnych wypadkach namaszczenie chorych znów jedna nas z Bogiem i przywraca nam łaskę. Chrzest włącza nas do społeczności ludzi wierzących, do ludu Bożego, do Kościoła.

Rodzice oczekujący na chrzest dziecka stają u wejścia do kościoła. We wnętrzu świątyni zgromadzili się wierzący. Oni są Kościołem, a tego małego człowieka przez wyznanie wiary i chrzest kapłan wprowadzi do Kościoła.

W normalnych warunkach chrztu udziela kapłan lub diakon. W nadzwyczajnych przypadkach ochrzcić może każdy, kto wzbudzi intencje Chrystusa i Kościoła oraz uczyni znak chrztu i wypowie słowa sakramentu. Łaska Boża to inaczej pomoc Boża, miłość Boża, życie Boże. Po co człowiekowi ta łaska? Bo bez łaski człowiek nie może być zbawiony. A co to jest zbawienie? Jest to wieczne życie z Bogiem. Taki jest sens i cel naszego życia, abyśmy wrócili do Ojca. Sam tego nie dokonam. Nie pomogą mi też ludzie. To jest ponad moje siły, to jest ponad możliwości ludzi.

Pan Jezus przez mękę i śmierć odkupił nas z niewoli grzechu. Z Jego przebitego boku zrodziły się sakramenty Kościoła.

Obrzędy chrztu dziecka

Rodzice, chrzestni i rodzina gromadzą się w świątyni. Kapłan przychodzi do dziecka i rodziny, pozdrawia zebranych i pyta rodziców:

Kapłan:        Drodzy rodzice, jakie imię wybraliście dla swojego dziecka?
Rodzice:      Franciszek (Maria)
Kapłan:        O co prosicie Kościół Boży dla Franciszka (Marii)?
Rodzice:      O chrzest.
Kapłan:        Drodzy rodzice i chrzestni! Prosząc o chrzest dla swojego dziecka, przyjmujecie
                      na siebie obowiązek wychowania go w wierze. Czy jesteście świadomi tego obowiązku?
Rodzice:      Jesteśmy świadomi.
Kapłan:        A wy, drodzy chrzestni, czy jesteście gotowi pomagać rodzicom tego dziecka
                      w wypełnianiu ich obowiązku?
Chrzestni:    Jesteśmy gotowi.

Odpowiedzi powinny być głośne, aby słyszał je cały Kościół.

Kapłan:     Rodzice i chrzestni, powiedzcie kiedyś Franciszkowi (Marysi), że Kościół w przyjął go (ją) w dniu …………. z wielką radością. Ja w imieniu Kościoła czynię na czole Franciszka (Marysi) znak krzyża, a po mnie niech uczynią to rodzice, rodzice chrzestni, rodzina i chętni.

Kościół teraz śpiewa: Chwała na wysokości Bogu, a kapłan z asystą prowadzi rodzinę do ołtarza.

Teraz kilka praktycznych uwag.

Zasadniczo podczas chrztu dziecko trzyma matka, niezależnie czy to chłopiec, czy dziewczynka, bo mama jest zawsze. Jednak w czasie Mszy świętej niech wyręczą mamę tata, chrzestna lub inni. Ten, kto trzyma dziecko, może nie wstawać, nie klękać, bo to z dzieckiem jest bardzo trudne. Jeśli dziecko "głośno się modli", proszę przejść do zakrystii, aby inni spokojnie mogli się modlić czy słuchać.

Wcześniej należy odwiązać dziecku czepek. Chrzestna niech ma przygotowaną białą szatę, chrzestny - świecę. Fotograf czy kamerzysta powinni być po kursie liturgicznym, aby wiedzieli, które momenty fotografować, a nie przeszkadzać podczas liturgii. Dobrze jest, jeśli rodzice czy chrzestni przygotują czytania, wezwania modlitwy wiernych lub wezmą udział w procesji ofiarnej. Wszystko to jednak ma być uzgodnione z celebransem. Po czytaniach, Ewangelii i homilii jest modlitwa powszechna, to znaczy od wszystkich i za wszystkich. Inaczej nazywamy tę modlitwę modlitwą wiernych. Wstęp i zakończenie tej modlitwy mówi kapłan, a byłoby pięknie, gdyby prośby zanosili uczestnicy chrztu dziecka. Pamiętajcie, aby się pomodlić w intencji Ojca Świętego, biskupów, kapłanów, rodziców, parafii, rodzin itp. Prośby zaś wypowiadamy tak:

Lektor:       Błagajmy Boga za Franciszka (Marię), aby wzrastała) w latach, w mądrości, w łasce u Boga i u ludzi. Ciebie prosimy

Wszyscy: Wysłuchaj nas, Panie!

Prośby kończą się wezwaniem do Matki Bożej,  do Patronów dzieci chrzczonych i do wszystkich Świętych Bożych.

Egzorcyzm

Jest to modlitwa wypędzająca szatana, aby to dziecko stało się świątynią Ducha Świętego.

Wszechmogący, wieczny Boże pokornie Cię błagamy, abyś to dziecko uwolnił od władzy szatana i uczynił je Twoją świątynią.

Poświęcenie wody chrzcielnej Woda chrzcielna jest poświęcona w Wielką Sobotę i nią kapłan chrzci dzieci w parafii. Jeśli chrzest jest w kościele czy kaplicy, gdzie nie ma chrzcielnicy, kapłan święci wodę do chrztu.

Wyrzeczenie się zła i wyznanie wiary

Drodzy rodzice i chrzestni, przyniesione przez was dziecko, przez sakrament chrztu, od miłującego Boga otrzyma nowe życie z Ducha Świętego. Starajcie się wychować je w wierze tak, aby zachować w nim to Boże życie od skażenia grzechem i umożliwić jego ustawiczny rozwój. Jeśli więc, kierując się wiarą, jesteście gotowi podjąć się tego zadania, to wspominając własny chrzest, wyrzeknijcie się grzechu i wyznajcie wiarę w Jezusa Chrystusa. Jest to wiara Kościoła, w której wasze dziecko otrzymuje chrzest.

Celebrans:                     Czy wyrzekacie się grzechu, aby żyć w wolności dzieci Bożych?
Rodzice i chrzestni:      Wyrzekamy się.
Celebrans:                     Czy wierzycie w  Boga, Ojca Wszechmogącego Stworzyciela nieba i ziemi?
Rodzice i chrzestni:      Wierzymy.
Celebrans:                     Czy wierzycie w Ducha Świętego, w święty Kościół powszechny, w odpuszczenie

                                         grzechów, zmartwychwstanie ciała i w życie wieczne?

Rodzice i chrzestni:      Wierzymy.
Celebrans:                     Taka jest nasza wiara. Taka jest wiara Kościoła, której wyznawanie

                                         jest naszą chlubą, w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.
Wszyscy:                        Amen.
Celebrans:                     Czy chcecie, aby Franciszek (Maria) otrzymał chrzest w wierze Kościoła,
                                         którą przed chwilą wspólnie wyznaliśmy?
Rodzice i chrzestni:      Chcemy!

Dokonuje się chrzest. Kapłan polewa głowę dziecka wodą chrzcielną. Wypowiada imię dziecka i słowa, które przekazał Pan Jezus: Franciszku (Mario), ja ciebie chrzczę w imię Ojca + i Syna + i Ducha Świętego +. (Nie mówimy - Amen.)

Dokonał się chrzest, a my byliśmy tego świadkami. Kapłan przyzywa teraz cały zebrany Kościół, aby uwielbić Boga w Trójcy Jedynego. Wszyscy:
Chwała Ojcu i Synowi,
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku
teraz i zawsze, i na wieki wieków.
Amen.

Namaszczenie krzyżmem

Olej krzyżma poświęca biskup diecezji w Wielki Czwartek przed południem, podczas Mszy Świętej Krzyżma.

Kapłan namaszczając głowę dziecka tak się modli: Bóg wszechmogący, Ojciec naszego Pana, Jezusa Chrystusa, który cię uwolnił od grzechu i odrodził z wody i z Ducha Świętego, On sam namaszcza ciebie krzyżmem zbawienia, abyś włączony(a) do Ludu Bożego, wytrwał(a) w jedności z Chrystusem Kapłanem, Prorokiem i Królem na życie wieczne. Wszyscy odpowiadają: Amen.

Włożenie białej szaty

Jest to ewangeliczny znak wezwanych na Ucztę. Biała szata jest znakiem łaski. Pierwsi chrześcijanie cały tydzień po chrzcie chodzili w białych szatach - od Wielkiej Soboty do Niedzieli Białej.

Piękna jest modlitwa kapłana, gdy matka chrzestna nakłada dziecku białą szatę. Tę szatę może ona pięknie przyozdobić haftem z imieniem dziecka i datą chrztu. Franciszku (Mario), stałeś(aś) się nowym stworzeniem i przyoblekłeś(aś) się w Chrystusa, dlatego otrzymujesz białą szatę. Niech twoi bliscy słowem i przykładem pomagają ci ją zachować nieskalaną aż po życie wieczne. Wszyscy odpowiadają: Amen.

Wręczenie światła

Ten znak światła będzie towarzyszył człowiekowi od chrztu aż do grobu. Bóg jest światłością. Wiara jest światłem, które oświeca nam drogę, byśmy nie chodzili w ciemnościach. Świecę zapala chrzestny ojciec dziecka od paschału - świecy wielkanocnej, która jest znakiem Chrystusa zmartwychwstałego, bo i my przez chrzest zmartwychwstaniemy do życia w światłości. Bardzo zobowiązujący jest nakaz kapłana dla rodziców i chrzestnych: Przyjmijcie światło Chrystusa. Podtrzymywanie tego światła powierzam wam, rodzice i chrzestni, aby wasze dziecko, oświecone przez Chrystusa, postępowało zawsze jak dziecko światłości, a trwając w wierze, mogło wyjść na spotkanie przychodzącego Pana razem ze wszystkimi Świętymi w niebie.

Dalej trwa Eucharystia - Msza święta.

Jest piękny zwyczaj w niektórych kościołach, że na prośbę kapłana: Przekażcie sobie znak pokoju, rodzice całują ochrzczone dziecko, a inni przekazują sobie znak pokoju według miejscowego zwyczaju. Przed rozesłaniem kapłan błogosławi matce, ojcu dziecka, chrzestnym, rodzinie i wszystkim zebranym. Po Mszy świętej rodzice idą do ołtarza Matki Bożej, aby Jej ofiarować dziecko i prosić, by opiekowała się nim jak Matka. Jeśli dziecko otrzymało na pamiątkę chrztu łańcuszek, medalik, obrazek, to trzeba poprosić kapłana, aby te pobożne pamiątki poświęcił.  Jest dobrym zwyczajem, że po chrzcie rodzina spotyka się na uroczystym obiedzie. Ten obiad powinien rozpocząć się modlitwą, którą prowadzi ojciec.

Obowiązki rodziców chrzestnych

Zgodnie ze starodawnym zwyczajem Kościoła, człowiek dorosły nie może być dopuszczony do chrztu bez chrzestnego (patrinus), wybranego ze wspólnoty chrześcijańskiej. Ma on pomagać katechumenowi przynajmniej w ostatnich przygotowaniach do przyjęcia sakramentu, a po chrzcie dbać o jego wytrwanie w wierze i w chrześcijańskim życiu.

Podobnie przy chrzcie dziecka ma być obecny chrzestny, jako przedstawiciel zarówno rodziny ochrzczonego, rozszerzonej w znaczeniu duchowym, jak i Kościoła, naszej Matki, w razie potrzeby ma on wspierać rodziców w staraniu o to, by dziecko doszło do wyznania wiary i wyrażało ją życiem", (OCD, s. 13).

Chrzestny uczestniczy w przygotowaniu do chrztu oraz w samym obrzędzie: poświadcza wiarę przyjmującego chrzest, a przy chrzcie dziecka wyznaje wraz z rodzicami wiarę Kościoła, w której to dziecko otrzymuje chrzest.

Chrzestnym może być tylko ten, kto jest wystarczająco dojrzały do spełnienia tego zadania, sam już przystąpił do sakramentu chrztu, bierzmowania i Eucharystii oraz należy do Kościoła katolickiego i żyje zgodnie z nauką Chrystusa (przystępuje do sakramentów św.).