"Najświętsza Eucharystia dopełnia wtajemniczenie chrześcijańskie. Ci, którzy przez Chrzest zostali wyniesieni do królewskiego kapłaństwa, a przez Bierzmowanie zostali głębiej upodobnieni do Chrystusa, za pośrednictwem Eucharystii uczestniczą razem z całą wspólnotą w ofierze Pana" KKK 1322

Wymagane dokumenty:

- Jeśli sakrament chrztu został przyjęty w innej parafii- należy przedstawić świadectwo chrztu.

- Dziecko powinno z wynikiem pozytywnym ukończyć katechezę przygotowującą do przyjęcia sakramentu Pierwszej Komunii.

- Jeśli dziecko mające przystąpić do I Komunii św. jest z poza naszej parafii powinien otrzymać zgodę od swojego ks. Proboszcza, na przystąpienia do tego sakramentu poza własna parafią.

Sakrament ten posiada wiele nazw, a każda z nich ukazuje pewien aspekt. Wynika to z wielkiego bogactwa duchowego tego sakramentu. Katechizmu Kościoła Katolickiego nazywa go:

Eucharystią,ponieważ jest dziękczynieniem składanym Bogu. Greckie wyrazy eucharistein (Łk 22,19; Kor 11,24) i eulogeifl (Mt 26,26; Mk 14,22) przypominają żydowskie błogosławieństwa, które - szczególnie podczas posiłku - wychwalają dzieła Boże: stworzenie, odkupienie i uświęcenie.

Wieczerzą Pańską, ponieważ chodzi o Wieczerzę, którą Chrystus spożył ze swymi uczniami w przeddzień swej męki.

Łamaniem Chleba, ponieważ ten obrzęd, charakterystyczny dla posiłku żydowskiego, został wykorzystany przez Jezusa, gdy błogosławił i dawał uczniom chleb jako gospodarz, zwłaszczapodczas Ostatniej Wieczerzy. Po tym geście uczniowie rozpoznają Jezusa po Zmartwychwstaniu.

Pierwsi chrześcijanie będą w ten sposób nazywać swoje zgromadzenia eucharystyczne. Oznacza to, że wszyscy, którzy spożywają jeden łamany Chleb - Chrystusa, wchodzą we wspólnotę z Nim i tworzą z Nim jedno ciało.

Zgromadzeniem eucharystycznym,  ponieważ Eucharystia jest celebrowana w zgromadzeniu wiernych, które jest widzialnym znakiem Kościoła.

Najświętszą Ofiarą, ponieważ uobecnia jedyną ofiarę Chrystusa Zbawiciela . Używa się także nazw ofiara Mszy świętej, ofiara pochwalna, ofiara duchowa, ofiara czysta i święta, ponieważ dopełnia ona i przewyższa wszystkie ofiary Starego Przymierza.

Świętą i Boską liturgią, ponieważ celebrowanie tego sakramentu zajmuje centralne miejsce w całej liturgii Kościoła i jest jej najgłębszym wyrazem. W tym samym znaczeniu nazywa się również ten sakrament celebrowaniem świętych Tajemnic.

Mówi się także o Najświętszym Sakramencie, ponieważ jest to sakrament sakramentów. Nazwa ta odnosi się szczególnie do postaci eucharystycznych przechowywanych w tabernakulum.

Komunią, ponieważ przez ten sakrament jednoczymy się z Chrystusem, który czyni nas uczestnikami swojego Ciała i swojej Krwi, abyśmy tworzyli jedno ciało. Nazywa się jeszcze Eucharystię rzeczami świętymi {ta hagia; sancta) i jest to pierwotne znaczenie «komunii świętych».

Nazywa się ją również chlebem aniołów, chlebem z nieba, lekarstwem nieśmiertelności, wiatykiem...

Mszą świętą, ponieważ liturgia, w której dokonuje się misterium zbawienia, kończy się posłaniem wiernych, aby pełnili wolę Bożą w swoim codziennym życiu" (Katechizm Kościoła Katolickiego 1328-1332).

Powyższe uwagi pozwalają zrozumieć wielkość tego sakramentu i potrzebę włożenia dużego trudu przez rodziców, katechetów i księży w przygotowanie dzieci do spotkania z Jezusem Eucharystycznym.

O dniu Pierwszej Komunii Świętej  (fragmenty opr. Ks. J. Paszulewicza - „Gdy twoje dziecko pierwszy raz idzie do komunii)

Nastanie wreszcie ten szczególny dzień, dzień wielkiego święta w rodzinie, wielkiego wydarzenia w życiu parafii. Trzeba dołożyć wszelkich starań, aby był on wolny od nerwowości i pośpiechu. Należy wcześniej zaplanować godzinę wstania ze snu, modlitwy, wspólnego śniadania i wspólnego wyjścia do kościoła. Matka musi koniecznie dopilnować, by dziecko zjadło chociaż skromny posiłek. To uchroni je przed zasłabnięciem w czasie dłuższej niż zazwyczaj Mszy świętej. Nie wolno zapomnieć o poście eucharystycznym, który wynosi jedną godzinę.

Rodzice przyprowadzają dziecko na miejsce zbiórki i oddają je pod opiekę księdza lub katechety. Kiedy dzieci wchodzą uroczyście do świątyni i zajmują swe miejsca w ławkach, niech rodzice nie czynią zamieszania, podbiegając, aby poprawić sukienkę, wianek, świecę itp.

Jeśli rodzice spełniają zaszczytne funkcje liturgiczne, niech pamiętają, by zająć wyznaczone miejsce i w spokoju je spełnić. Dobrze jest, jeśli krótkie teksty są wypowiadane z pamięci, ale praktyka wskazuje, że często w takiej chwili pamięć zawodzi. Może więc lepiej odczytać je z kartki.

Po zakończonej uroczystości w kościele rodzina i goście, otaczając dziecko, udają się wspólnie do domu lub innego miejsca, gdzie zazwyczaj czeka świąteczny posiłek. Nie wolno zapomnieć o modlitwie przed i po posiłku. Te modlitwy powinien poprowadzić ojciec lub dziecko. Jednoznacznie przyjmujemy zasadę - na stole nie ma alkoholu. Jeśli w waszej rodzinie tak nie jest, to znaczy, że należycie do tych nielicznych, którzy nie zrozumieli tej ważnej chwili w życiu waszego dziecka.

0 strojach, prezentach i innych ważnych sprawach

Na dzień pierwszego spotkania waszego dziecka z Jezusem Eucharystycznym będziecie pięknie stroić swoje pociechy. Jak je ubrać? Tam, gdzie w zwyczaju są alby, sprawa jest prosta. Tam, gdzie dziewczynki przywdziewają białe sukienki, a chłopcy garnitury, sytuacja wymaga wielkiego taktu i przemyślenia ze strony rodziców. To oni z reguły są bowiem winni, że uroczystość Pierwszej Komunii staje się rewią mody. Białe sukienki są strojem drogim i często robią wrażenie sukni ślubnej lub balowej. Ubrana w taki strój dziewczynka traci swą każdemu przyjdzie z łatwością. Chłopczyk w garniturze, w białej koszuli, w muszce - to taki „mały dorosły".

W nasze parafii dzieci zakładają na ten dzień alby. Jest to piękny, godny wy darzenia strój, który nie dzieli dzieci.

Niektóre wspólnoty parafialne są tak przywiązane do strojów, że w żaden sposób rodzice nie przyjmują sugestii duszpasterzy, aby ubrać dzieci w alby. Jest to świadectwo ich próżności. Warto obejrzeć zdjęcia lub kasety video, gdzie dzieci są ubrane w alby. Jestem przekonany, iż większość rodziców zmieni wówczas zdanie.

Stroje rodziców na uroczystość Pierwszej Komunii też wymagają przemyślenia. Niech matki pamiętają, że jest to uroczystość kościelna. Nie ma tam zatem miejsca na stroje z dużymi dekoltami, zbyt skąpe co do długości i wielce jaskrawe. Strój i makijaż muszą być skromne, eleganckie i wyważone. Ojcowie na ten dzień obowiązkowo wkładają garnitury. Jest to ubiór, który mężczyzna zakłada na szczególne, ważne okazje, a niewątpliwie taką jest dzień Pierwszej Komunii dziecka.

Zdarza się widzieć ojców ubranych w dżinsy, kolorowe spodnie i swetry. Tak ubrany ojciec daje bardzo złe świadectwo o swej kulturze i elegancji.

Prezenty pierwszokomunijne są co roku coraz bardziej wartościowe. Miejsce zegarka czy roweru zajął komputer i inne wymyślne upominki. W tym względzie trzeba opamiętania. Uczmy się cieszyć z drobnych rzeczy. Koniecznie wśród upominków powinno się znaleźć Pismo Święte i Katechizm  Kościoła Katolickiego. Nie należy obdarowywać przed uroczystą Mszą świętą. To uchroni dziecko od roztargnienia i oderwania myśli od przeżyć duchowych. Myślę, iż najodpowiedniejszym momentem na prezenty będzie spotkanie podczas agapy.

Przy tym ważnym wydarzeniu w życiu parafii składany jest dar ołtarza. Nie sposób czynić jakichś zakupów bez konsultacji z księdzem proboszczem i bez jego akceptacji. Najlepiej na uzgodniony cel jest przekazać pieniądze proboszczowi. On wie, gdzie można zakupić rzeczy piękne i w dobrej cenie.

Wiele zamieszania w czasie kościelnej uroczystości czynią kamerzyści i fotografowie. Zazwyczaj jest jedna wybrana osoba, która utrwala tę uroczystość. Pouczcie więc swoich bliskich, by nie czynili z tego duchowego wydarzenia czegoś na wzór „rozdania Oskarów''. To bardzo przeszkadza dzieciom i celebrującemu kapłanowi.

Rodzice przy okazji Pierwszej Komunii Świętej swych dzieci muszą zaangażować się w wiele spraw organizacyjnych. Często dzielą się oni na tych, którzy są aktywni, i tych, którzy tylko krytykują. Starajcie się nie należeć do tych drugich.

Eucharystia

"Zbawiciel nasz podczas Ostatniej Wieczerzy, tej nocy, kiedy został wydany, ustanowił eucharystyczną Ofiarę Ciała i Krwi swojej, aby w niej na całe wieki, aż do swego przyjścia, utrwalić Ofiarę Krzyża jako sakrament miłosierdzia, znak jedności, węzeł miłości, ucztę paschalną, w której pożywamy Chrystusa, w której dusza napełnia się łaską i otrzymuje zadatek chwały (KKK 1323).

Wprost niemożliwe jest, aby prowadzić życie chrześcijańskie bez częstego udziału w Eucharystii. Chrystus Pan powiedział wyraźnie: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym" (J 6,53-54).

Wszystkie sakramenty święte, posługi kościelne i dzieła apostolstwa są ściśle powiązane z Eucharystią i do niej zmierzają. Eucharystia jest znakiem jedności wiernych z Bogiem i braćmi. Jedność tę oznacza i ją urzeczywistnia.

W kazaniu o chlebie żywym, jakie Jezus wygłosił w Kafarnaum po rozmnożeniu chleba, powiedział również: "Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim" (J 6,56).

Chrystus Pan ustanowił więc sakrament Eucharystii w Wieczerniku w czasie Ostatniej Wieczerzy, kiedy celebrował wraz z Apostołami tradycyjną Paschę żydowską. Jezus uprzedził swoją Paschę, czyli swoje przejście poprzez Mękę, Śmierć i Zmartwychwstanie do domu Ojca. To była Pascha Jezusa, w czasie której siebie złożył w ofierze jako Baranka niepokalanego za grzechy świata. Polecił, aby Kościół składał, ponawiał tę Ofiarę na Jego pamiątkę.

Liturgiczna celebracja Eucharystii

Kościół wierny poleceniu swego Zbawiciela czyni to przez wszystkie wieki i będzie czynił aż do skończenia świata. Zasadniczo liturgia zgromadzenia eucharystycznego w jej zasadniczych ramach przetrwała nienaruszona przez wieki aż do naszych czasów. Składa się ona z obrzędów wstępnych, z czytania słowa Bożego, przygotowania darów, modlitwy eucharystycznej, w czasie której dokonuje się przemiana chleba i wina w Ciało i Krew Chrystusa, z Komunii świętej i zakończenia.

W ramach struktury celebracji Eucharystii sięgającej czasów apostolskich, w ciągu wieków Kościół dokonuje jej reformy. Istotne części Eucharystii są zawsze zachowane, natomiast zmianie ulega jedynie forma obrzędów.

Na II Soborze Watykańskim dokonana została ostatnia reforma liturgiczna obejmująca całą liturgię Kościoła. Zreformowana liturgia Eucharystii stała się bardziej czytelna dla współczesnych i bardziej przejrzysta. Bardziej obficie również w czasie Liturgii Słowa został zastawiony stół słowa Bożego, a wierni bardziej czynnie uczestniczą w celebrze eucharystycznej. Wymaga ona od nas większego przygotowania się do udziału w Eucharystii.

Udział rodziny w niedzielnej Eucharystii

Chrześcijanie zbierali się 'na łamanie chleba1 (Dz 20,7) szczególnie w 'pierwszym dniu tygodnia', to znaczy w niedzielę, w dniu zmartwychwstania Chrystusa. Od tamtych czasów aż do naszych dni celebruje się Eucharystię, tak że dzisiaj spotykamy ją wszędzie w Kościele, w takiej samej podstawowej strukturze. Stanowi ona centrum życia Kościoła" - czytamy w Katechizmie Kościoła Katolickiego (1343).

Kościół wierny poleceniu Jezusa "To czyńcie na moją pamiątkę" celebruje Eucharystię nie tylko w niedziele, ale również każdego dnia w ciągu roku. Jest ona źródłem i centrum jego życia i działalności. "Pielgrzymujący Lud Boży, nieustannie celebruje Eucharystię, głosząc Misterium Paschalne Jezusa, 'aż przyjdzie' (1 Kor 11,26), zmierza 'wąską drogą krzyża' do niebieskiej uczty, gdzie wszyscy wybrani zasiądą przy stole Królestwa" (KKK, 1344).

Z sakramentu pojednania korzystajmy w ciągu tygodnia. Niedziela nigdy nie miała charakteru pokutnego, miała zawsze atmosferę wielkanocnej radości. Nigdy w niedziele nie poszczono. Również w niedziele nie modlono się w postawie klęczącej, pokutnej. Taka postawa modlitewna przetrwała do naszych czasów w modlitwie , Anioł Pański", którą odmawia się stojąco od sobotniego południa aż do niedzielnego wieczoru.